CIRCULAIRE FIETSBRUG

Circulaire fietsbrug

In de jaren ’80 legden twee bezorgde burgers een illegaal voetpaadje aan op de oever van het Winsumerdiep. Ze vonden de oversteek van de provinciale weg N361 te gevaarlijk. De gemeente zag al snel het nut van het voetpad in, legaliseerde het en noemde het naar de twee burgers, de heren Wieringa en Poort. Het Wiepoopad was geboren.

In de loop der jaren bleek het voetpad te voorzien in een grote behoefte. Ook werd het onderdeel van de Pieterpadroute. Het pad werd echter niet alleen gebruikt door voetgangers, maar ook steeds meer door fietsers. Het smalle, steile en bochtige pad was echter niet geschikt voor veilig gebruik door fietsers. De gemeente Het Hogeland besloot daarom een veilige fietsbrug aan te leggen naast het voetpad. De provincie Groningen, die ook inzag dat een ongelijkvloerse kruising voor fietsers veiliger zou zijn dan de bestaande oversteek, werkte hier ook aan mee.

Gemeente Het Hogeland vroeg mij om projectleider te zijn van dit project. Ik stelde een werkgroep in, bestaande uit enkele burgers uit de directe omgeving, recreatieonderneming Marenland, gebruikers van het nieuwe sportpark en uiteraard de beide grondleggers van het oorspronkelijke pad. We stelden een aantal randvoorwaarden op (waaronder een budgetplafond) en vroegen vier aannemers om op basis van deze voorwaarden een duurzaam en innovatief ontwerp te maken voor de fietsbrug. De ingediende ontwerpen werden vervolgens beoordeeld op vooraf vastgestelde EMVI-criteria. De gemeente beoordeelde de ontwerpen op technische kwaliteit, verkeersveiligheid en duurzaamheid, de werkgroep op sociale veiligheid, vormgeving, inpassing in de omgeving en communicatieplan. De stem van de werkgroep gaf uiteindelijk de doorslag in de keuze van het ontwerp.

Het gekozen ontwerp scoorde goed op duurzaamheid. Zo is de onderbouw modulair, zodat onderdelen in de toekomst hergebruikt kunnen worden als bijvoorbeeld steiger. Het dek is gemaakt van FSC gerecycled hardhout en voorzien van een slijtlaag met olivijn dat CO2 bindt. De brug wordt verlicht door middel van energiezuinige led-verlichting in de leuning.

Tot slot werd het geheel afgemaakt met een idee van de Winsumer fotografe Tina Lantink, die ook in de werkgroep zat: historische foto’s van het Winsumerdiep op de pijlers van de provinciale brug. Niet alleen een mooie verfraaiing van de omgeving, maar ook een bron van informatie over de geschiedenis van Winsum voor bezoekers van Winsum en gebruikers van het Pieterpad.

Zelden heb ik een project meegemaakt dat zo unaniem enthousiast werd ontvangen door alle betrokkenen en door de omgeving. Erg leuk om te doen.